آخرین مطالب
درختان خمیده در مِه بی‌جنبش به مویه ی پرنده ی بی‌موطن گوش می سپارند در گذر هراسان از جاده ی خاکی
برگردان: مسلم کیانی–چهارمحال وبختیاری
درختان خمیده در مِه بی‌جنبش
به مویه ی پرنده ی بی‌موطن گوش می سپارند
در گذر هراسان از جاده ی خاکی
دشت مرتفع دوردست
دیگرنیست
بوته‌زارها و سنگ ها در مهاجرتند.
در میان باغ متروک
چشمه به درون خاک رس برگشته.
هیچ ترکه ی علفی نمی جنبد
اما سخنی
سربسته گفته می شود
پشت پرچین
آن جا که بویِ پراکنده و نمور آتشی خاموش درنگ می کند.
به راستی این شفق است که می درخشد
در میان مِهی که غلیظ تر می شود
و تیزی داس های ِ رها شده روی مرغزار تاریک.
با این حال،
من
چابک، قدم می زنم
زیر مویه ی خفه ی آن پرنده،
و زنجیره ی درختان
همراهیم می کند.
(prix Goncourt de la poésie ) را دریافت کرده است.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد
 |